Ȃn kovačije la Pepo – U Josipovoj kovačnici 1/3
ȂN KOVAČIJE LA PEPO
Josip Doričić, din Žejân.
Žives â la Måtulj, e trideset... trideset ånj.
Ši ånč m-am ostaręjt.
Betâr am verit, betâr sâm akmo.
E, ši čåsto... ku čåsto am pošnit.
Čåsto m-jav fost prvile mlatâc če am... ku če am ånč verit. Česta.
Ši čåste klęšte. Tot ča åto am âns fakut, čåste klęšte am tot âns fakut.
Kovačija se åfla nakovåla, foku, orudja ku če lukråm, mlatâc, probijåč, sikåč. Tot če-c rabę.
Čå av fost osnovica de... če... ku če s-av pošnit lukra.
Kând nušte lukri.
Čåste mi-s kând potkove lukru.
Čåste mi-s de... ku čåste nu pok čåsta cirę, ku čåste klęšte.
Pa čåja av fost kovåč. Vozure av okujujt, blåga farekavęjt, tot če av fost triba: orudje, sekura popravi... Vezi čåsta nå.
Nu-c va taljå, moreš vo popravi ši otegni ši obrusi ši kali ši....
E životu vę, kând âs blåga, de kålj...
Če av fost maj teško?
Vę, češći kolåče vari, ân fok, aparåtu n-av fost.
Ši česta kus vę, vę česta kus nå. Čåsto av fost teško lukrå.
L-aj moręjt zavari, atunče čåsto zavijuj. Neka-j... čåsto av fost de figura, de fino vedę.
N-av fost je... samo jednostavno. Triba av fost nušte ši fåče. E ne samo fåče da je.
Češći kolåči av fost tot teško vari.
Šina, šina grosa, pre kola če av verit, s-av varit ân fok... s-av varit.
E åstez je lâhko ke-j aparåt.
Čåsta, akmo c-voj ziče kum se čåsta fåče.
Voj ânka ura vlå, o betâra, de čuda vręme.
Ånč se zasečę ši česta brkâlj vire... čåsta... česta... čåsta vire preste pårkȃlju.
E denč se vire ånč na okruglo.
Atunče se čåsto raširę ši škuljile fåče.
Čåsta-j de ân pičor.
Čåsta-s potkovele de ân pičor, vånjska ši nutarnja potkova.
Do potkove-j triba de ân bo farekå, ali de o våka.
Såkile pičor va do potkove.
– Ši kât av duręjt ašå o potkova?
– E kum av âmnåt. Se av ân Rika âmnåt, nu lj-av čuda duręjt.
– Ne?
– Trideset kilometri.
